هر روز خواسته ها و آرزوهای جدیدی داریم که بیشتر آنها را در رسانه ها دیده ایم.ما احساس می‌کنیم که زندگی بدون آن تلفن همراه ، بدون آن کفش ، بدون آن وسیله خانه چقدر سخت و حتی بی‌معناست.چنین نگرشی باعث می‌شود ایده‌های اصلی زندگی را فراموش کنیم و به یک زندگی بی ارزش خو بگیریم.ما مسیری را پیش می گیریم که پر از شادی های پوشالی است و در نهایت احساس می‌کنیم پیدا کردن شادی سالم ،عمیق و صمیمانه برای مان غیرممکن شده است.
جهان مدرن باعث می‌شود بسیاری از افراد احساس کنند که در جایگاه خودشان نیستند و حتی به سمت منفی گرایی بروند.اما اگر بتوانیم زمانی را برای تنهایی بیابیم این فرصت را پیدا می‌کنیم تا با احساسات درونی خود ارتباط برقرار کنیم.
می‌توانیم بیشتر درباره موقعیت فعلی مان فکر کنیم به هدف اصلی زندگی بازگردیم معنای واقعی زنده بودن را درک کنیم و در مسیری کاملا متفاوت حرکت کنیم.
در حقیقت تنهایی آنقدر که به نظر می‌رسد منفی نیست ، برعکس در بسیاری از موقعیت ها تنهایی پیامدهای بسیار مثبتی دارد.در لحظات حساس زندگی زمانی که نیاز به خلاقیت داریم و حتی در بسیاری از تنگناها ما بیش از آنکه به دیگران نیاز داشته باشیم نیازمند تنهایی هستیم.
تنهایی در دنیای امروز کلمه‌ای است که معمولاً برای ترحم استفاده می شود ما با حالتی دلسوزانه به افراد تنها نگاه می‌کنیم و احساس می‌کنیم آن ها ناامید و افسرده هستند.
بسیاری از مردم از ترس منزوی شدن یا تنهایی آرزو می‌کنند زندگیشان همیشه شلوغ باشد. آنها همه تلاششان را می‌کنند تا روابطشان را صمیمی نگه دارند ، در واقع همه ما به شکل اعتیاد گونه‌ای به دنبال تایید دیگران هستیم.

شاید فکر کنید این ادعا درست نیست اما کافی است نگاهی به قضاوت هایمان بیندازیم چند بار از روی روابط افراد و دوستانشان میزان شادی و سر زنده بودن آنها را قضاوت کردیم؟
با این حال آیا حقیقت واقعاً همان چیزی است که فکر می کنیم؟آیا همه افرادی که دارای روابط فعال و هماهنگ هستند و زندگی شاد تری دارند؟
شاید این موضوع برای بعضی از افراد صادق باشد ، اما اصل همگانی و البته همیشگی نیست.روابط بین فردی نقش خیلی مهمی در زندگی دارد و این پکیج به هیچ وجه نمی خواهد این موضوع را انکار کند.با این حال تمرکز بر روابط بیرونی نتیجه‌ای دارد که بسیاری از ما اصلاً حواسمان به آن نیست : سطحی نگری!